Îhsan BÎRGUL

Dibe ku serê we biêÅŸînim lê ez dixwazim çend gotinan bêjim li ser murîdiya siyasî. We zêde aciz nakim. Du tiÅŸtan dibêjim, pirsekî dipirsim, xilas!

Wexta ez biçûk bûm, em murîdê mala xelîfe Ûsivê NexÅŸibendî bûn. Ez kêm zêde rê û rêbazên murîdiyê dizanim.

Mezin bûm, bûme endamê partiyan. Ez xal û rêgezên partîzaniyê jî baÅŸ dizanim. Tevlêbûna herdu rêyan jî bêyî ku kaÅŸ û berkaÅŸkirina mijarê qebûlkirin û beÅŸdariya hemû gotin û kirinên wan e. Heta vir ev pir asayî ye û xwezaya vî karî jî ev e.

Lê belê wexta em dest biavêjin netewperweriyê pirs li ser pirsan dertên pêÅŸiya me. Em tenê vê pirsê bikin; gelo çiqas dirust e ku em bîr û baweriyên xwe ser neteweya xwe re bigirin ango neteweya xwe bikin qurbana bîr û baweriyan?...

Sed mixabin, îro ji bilî beÅŸeke pir biçûk, çi alîgirê siyaeta Bakur çi alîgirên siyaseta BaÅŸûr ketine asta murîdiyê. Siyaseta ew alîgirin çi kêmasiyê bike bila bike, bi wan normal û rast tê. Pê re jî yên dijberê xwe didin ber keviran. Sosreteke mezin e ku her du alî jî hev bi murîdiyê

tawanbar dikin. Jixwe ez qala fetisandina muhalefeta navxweyî qet nakim...

Gelek tiÅŸt hene werin gotin lê ez wekî protestoyekî gotinê li vir diqedînim....

09.10.2020, AGIRÎ