Şemî- Sivikahî welatê min e. Cihê giraniyê lê tune. Çi dereweke giran! Berî niha min ji vê gotina xwe yeqîn dikir. Niha ez ji giraniya derewê yeqîn dikim. Derew hebûneke giran e û giranî EZ bixwe me. Birêz...
Duşem- Li dinyayeke tu kes ne masûm bin, edebiyat li edaletê digere yan tenê aliyê masûm ê nemasûmiyetê û aliyê nemasûm ê masûmiyetê teşhîr dike? Ev pirs bi qasî çêbûna hiş pîr e, lewma ne mimkûn e...
Şemî- Li hênkahiya şaneşînê kompîturê vedikim û dixwazim alaviya şewata di serê xwe de birijînim ser sînga kompîturê. Agir bûye bûkaniyeke sor ji bejna welatê min re, ez jî li vê dûrahiyê ava cemidî...
Sêşem- Gotin kongreya xwe çêdikin di zindana kitêban de. Di encamnameya kongreyê de, gotin azadiya xwe îlan dikin û azadî dibe dîleke sermedî di nava sînoran de. Gardiyan im li zindana gotinan. Gotin di zindanê de...
Çarşem- Porrê avê tune ye, birêz Strauss. Seba av di nava min de nefetise, destê xwe dikim por ji destê avê re. Av ji nava min derdikeve, ji destê min dirije ser rûyê tîbûna ax’ê, porê axê dibe şînbûna...
Yekşem - Gotin puroyê dikişînin, spîbûna dûxanê spîbûna rûpel dagir dike, nivîs dikuxe û gotin dibin ejderha. Lingên min hildikişin ser masê, kitêba Yên Têknaçin a William Faulkner ji ser kitêba K. a Roberto...
Pêncşem- Devê xwe dixim guhê paşeroja şariştaniyê, gotinekê dibêjim û hemû kelehên tarîxê hildiweşin. Gindorîka hiş bi şûn de...
Ji bo bîranîna Wolfgang Borchert Sêşem- Dûrbûn navê welatê min e. Li welatê xwe, ez û dînozor di rojeke şîn de ji malzaroka axa welatê xwe...
În – Sê roj in zeman jî bi min re ji alî koronayê ve hatiye dagirkirin. Di sekneke fezayî de ez û zeman qala êşa hestiyên xwe dikin ji hev re. Koronayê...
Pêncşem - Îşev têgiha “zeman” bela xwe ji hişê min venake. Zeman hemû pênasekirinên sînorkir-î qebûl dike, lê qet û qet...