Gotine, ‘ku ne ji fitne û fesaden be, gur û mî wê bi hev re biçêrin’!
Evcure bihevrejiyîn li ser rûyê serzemîn xewnek e, gelo?
Yek hov, dir î dirinde; yek kedî!
Yek goÅŸtxwir e; ya din geyaxwir!
Yek; xwir î xwirek…û her ku dixwe ekla goÅŸt, wî ber bi xwînrêjiyê de diajo; ya din li beyar û quntaran li dû teyak geya, pelek nefel, pelçimê darekê… da bixwe û guhanên xwe tijî ÅŸîr bike…
‘Çîrok’a mirov jî di bingeha xwe de ma ne çîroka ‘ÅŸîrvexwarin’û goÅŸtxwarinê’ ye:
Çîroka Åžengê û Pengê bînin bîra xwe:
Maka ku diçe zozanan da bixwe kizwanan, ÅŸîr têxe guhanan û vegere li kahrikên xwe, li vegerê bi poÅŸan çi naîne serê gurê ku di postê mîyê de!
Weke gotina pêÅŸiyan,’a dinê, a dinê; çavên gur li bizinê’; mak, zane ku gur herdu ezîzên ber dilê wê; kahrikên bi navê Åžengê û Pengê radene çavên xwe .
Mirov, ma ne ‘gurekî’ di postê ‘miyê’ de ye?
Û pêÅŸiyên ‘gur’ gotine, ‘dinya pêkarin e’!
Ma ne pêkarînbûya darê dinyayê, Elmanan di rojeke ji rojên vê meha Îlonê de mîna gurên sibatê har û birçî… dadidan welatê Poloniyan?
Ha ji we re ‘gur’, ha ji we re mî!
Ma ne, ev ‘guritiya’ Elmanan, an go ev fitneyiya Bekoyî ye ku dibe destpêka Åžerê Cîhanê yê Duyemîn!
Di vî ÅŸerê kirêt û lihevpahveker de, mirovahiyê ji malbata xwe; sivîl û leÅŸker pêk ve 67 milyonan di maweya 6 salan de nake ‘goriyê’ xezaba ‘guritiya’ xwe!
Goriyên Åžerê Cihanê yê Duyemîn, weke gotina ‘ku agir bi çiyê bikeve hiÅŸk û terr bi hev re diÅŸewite’ hima bêje fîftî fiftî ne:50 milyon leÅŸker,47 milyon ÅŸahrewar/sivîl…
Lê jimara wendayîyan hê jî ne diyar e.
Û ya birîndaran jî… û kor û bêçeng û bêlingan jî…
Û ya tiyan … ya biyan… ya sêwiyan jî…
Gunehê hemûyan, hûr û gir li ber teraziya Rehman di stûye stûr î pahn yê Adolf Hîtler, Benito Mussolînî, Josef Stalîn, Winston Churchill, Franklîn Roosevelt de…
Jixwe, li vê dinyayê li wê dinyayê êÅŸkêÅŸên herdu ÅŸerên rûxiner dê dawedarê wan bin!
Ew, ezabê qebrê bikiÅŸînin jî li hêla din; heta ku çûne ezab û azara sed qebrî bi mirovahiyê dane jiyandin û kiÅŸandin…û çûne.
Û… mirovahiyê ji roja roj de li hêlekê govanda ÅŸahiyê gerandiye, li hela din konên ÅŸînê vegirtiye, ÅŸîna xwe gerandiye û gorandiye.
Åžîn;‘sûretê ereb’ yê mirovî ye.
Bi gelemperî tewahiya mirovahiyê, bi taybetî pêÅŸewayên neteweyên ku neteweyê xwe, xwîna xwe, ola xwe, bîrdoza xwe…di ser hemû bedewî û hêjayîyên jiyanî û mirovî re bilindtir û berztir girtine/digirin; bivê nevê bûne ÅŸîrêkê pahra mezin yê gunehên ku mirovan li mirov kirine .
Kurdan gotiye, ‘semyantî kusriya ji agir e, her qûn li ser nasitire’!
Berpirsiyariya berpirsan, û her weha gunehên wan di dawiya dawî de gunehkariya herî mezin e, ku hewwelatî û niÅŸtecî nikarin xwe jê ‘bêrî’ bikin!
Çi mirov be, çi malbat, çi êl û bavik û eÅŸîr…di rêveberiyê de her serok her pêÅŸewa di ber dahatûya qewmekî re, fîÅŸekeke din; fîÅŸeka mayîndekirina desthelatê dajo devê tivenga siberojê!
Siberoj text e, tac e!
Siberoj dest û pê û desthelat e!
Siberoja pergelan ji roja ku pergal dihêt sazkirin, weke singekî tu bikûtî û kesek neÅŸê hilke, di nava herdu polên civakê de tê kutan!
Niha, tirkan xwe bi heft werisan bi Singê Komara yek ziman, yek netew, yek al ve girê dane, û ne bi minê ne bi teyê… heÅŸtê sal e ku ji heftûheÅŸta xwe nayên xwarê!
Karesata ku bi serê kurdan û pê re bi serê dewlet û hemwelatî û reveberên tirk de hatî, ma ne ev ‘singê’dahatûya bê dahatû yê Komerê ye, ku kurdan jî tirkan jî tînê serê kêje-lateke kûr… û bêbinî?
Pêlên civakî weke bayê nesîmî carinan bi navê ‘aÅŸtiyê’ radibin.
Tirkên ku girêka xwe li werîs dan û piÅŸt re jî gotin ‘li cîhanê aÅŸtî, li welêt aÅŸtî’; mixabin ku mijar pirsa kurd be, ÅŸûrê xwe didin ber devê mivredê, û dibêjin ‘ne me dît, ne me bihîst’!
Wê bibihîzin
Rojekê nezîk ne dûr, dengê tiliyan wê bibihîzin!
Rojekê, nexwazin jî, kevokên baskspî wê bi ber awira wan kevin.
Di vê heyva ku Elmanan bi tenq û debabeyên xwe û potînên hate binê çongê reÅŸ î dirêj pê li axa welatê Poloniyan kirin, di Roja AÅŸtiya Cîhanê de kurd doza aÅŸtiyê dikin!
Welatê kurdan hatiyê dagirkirin ne yê tirkan?
Û pêÅŸiyên kurdan gotine, ‘ yê ku bi qasî li talanê hinekan bide bi hêz be, aÅŸtiyê naxwaze’!
Digel vê peyva rastgo ya pêÅŸiyan, ez bi xwe ne ji qelsî; ji dil dibêjim:AÅŸtî!
Lê; bi bazar û bi biryar; ne aÅŸtiyeke ji hejarî!
01/07/08/Amed
.jpg)
.jpg)
.jpg)
