Medeniyet-şarîstanî; a jiyan û sazûmaniya civakî ya civakên ji alî çandî, dadî, bawerî, aborî, hunerî û estetîkî ve dişibin civakeke navendî-mezin-deshilat; (ji ya xwe bêhay, kurd di nav a ereb, fars û tirkan de!)

Modernîte; civakên ku nikarin bi hêzên navxweyî veguherînê pêk bînin bi mînakgirtina civakên rojava hewldana xwe gihandina asta wan…

Medeniyet; pêkhateya civak-ên bi çand, bawerî, aborî, dad, huner û estetîkî ve nêzî hev-dişibin a mezin-desthilat!

Modernîte; bo veguherîn û pêşketinê mînakgirtina civak-ên model-rojava!

“A me kurdan di navbera medeniyet û modernîteyê de di neqebê de mayîn e; alîkî neqebê medeniyeta ne ji me alîkî neqebê modernîteya ne ji me; her du jî kirasekî ji derve û em di navbera her duyan de li serê neqebê asê mayî; ji bo medeniyetê em ne tam bûn ereb, fars û tirk, ji bo modernîtê em ne tam bûn alman, îngilîz û fransî û ne jî xwebûn in em…”.

Ax, nivîsek jî bêyî behskirina kurdan temam bûbûya min ê aha ev simbêl di ber de kurkira…

Axirî babet ne ev e, babet modernîte ye, navgîn û rengên modernîteyê ne;

Seyare modern,

Telefonê biaqil modern,

Avahî û xaniyê biaqil ê em tê de rûdinin modern,

AVM, cafe û marketên sûper modern,

Zad, çay, qehwe, libas, pêlav modern,

Înternet modern,

Peyv û lûgat modern,

Hemjar û şîfreyên me modern,

Reqamên hesabên bankayan modern,

Û Covîd-19 jî modern…

Lê mirov? Têkîliyên mirov, danûstendinên mirov; dostanî, xeyal, hez, evîn û hestên mirov; kenê mirov, hêrsê mirov, xweşiya mirov, nexweşiya mirov, hevkujî û xwekujiya mirov; tirs û tenêtiya mirov?.. Lê baweriya mirov a ji mirov, lê pişt û pend dayîna mirov; lê sozdayînên mirov, rihê mirov, dirûstiya mirov?..

Belkî jî her tişt lîstîkeke kompîturî ye; ne pênc sal, ne pênc meh, ne pênc roj; her kes pênc deqeyan dertê pêşberî yekî/ê û rolê xwe yê mirovbûnî yê medenî û modern dilîze û paşê vedigere rastiya xwe.

Yên di axê de tiştek neçandî û neçinî; nifş-mirovê nû nizane, loma bo wan ne pirs e jî ne pirsgirek e jî…

Lê bo yên di axê de tiştek çandî tiştek çinî, yên ji axê têr xwarî û di axê de mezin bûyî; yên hê pê li axê dikin, destê xwe bi darê dikin û bi zimanê xwezayê dizanin; ango bo yên serdema xwezayî yên heta dengê resen nebihîsin, heta bi dest nepalîkînin, heta bi rih hest û tam nekin, pirs e; ‘modernîte ye yan sîmûlasyon e’?...