DerwêÅŸ M. Ferho

Bi dilekî xemgîn min bihîst ku di roja 21’ê adarê de Çerkezê ReÅŸ, bîrewerê mezin, li Êrîvanê çû ye ser dilovaniya xwe. Di destpêkê de min bawer nekir. Heta ku ez bi GriÅŸayê Memê re axaftim û berî ku ez bipirsim wî ew xebera nexweÅŸ ji min re got. Min jê tika kir ku berdêliya min bike û here serxweÅŸî bide malbata wî.

Di payiza 2004’an de ez, senatorê ÅŸerefê yê Belçîkî Hugo Van Rompaey, Alîkarê Parlementoya Bruksel Jan Béghin û du rojnameger Nick Hannes û Paul Vanden Baviére, bi seredanekê çûbûne Gurcistan û Ermenistanê. Adeda min ev e ku li her ciyê ez herimê saziyên kurdî seredan bikim. Li Êrîvanê Riya Teze, Radyoya Kurdî (Êrîvanê) û Mala Kurda hene. Em çûne cem hemûyan. Li Mala Kurdan, me çay vedixwar û sohbet dikir. PiÅŸtî demekê camêrek ji odeya kêlekê kete odeya em tê de û rojbaÅŸî kir: “Hûn bi xêr hatine. Ez Çerkezê ReÅŸ!” Cara yekem bû ku min ew didît. Lê min gelek bihîstibû û hin ji berhemên wî, nivîsarên wî xwendibû. Bi dilekî ÅŸa min ji hevalên xwe re ew da nasandin. Jê re jî min got ku “vê rasthatina tesadûfî gelekî ez kêfxweÅŸ kirim.” Em dûr û dirêj li ser amanca seredana me ya Êrîvanê axaftin. Ew armanc jî ew bû ku em projeya berhevkirina arÅŸîv û dokumentasyonên li ser kurdên Kafkasê li hev bidin hev. Gelekî kêfxweÅŸ bû. “Eger tiÅŸtek bikeve ser milê min bi dilxweÅŸî dikim”. PiÅŸt re wî çendek ji berhemên xwe diyarî me kir û bi hêviyên careke din hev bibînin me xatir ji hev xwest. Felek kor be! Ew hevdîtina duyemîn nebû nesîb.

Çend carên din ez çûme Tbilîsê û Êrîvanê, lê ji sedemên cihê me hew hev dît.

Di vê navberê de Enstituya Kurdî ya Brukselê, ji bo ciyekî ku arÅŸîf û dokumentasyon (pirtûk jî tê de) bêne berhev kirin xebata xwe domand. Di nava destpêka vê xebatê de, Prof. Dr. Maksîmê Xemo, GriÅŸayê Memê, Keremê Seyad, Aslanbeg, Keremê Ankosî, Îsko Dasinî û xanima Serokê Gurcistanê Sandra Roelof jî hebûn. Çend caran ji bo vê mijarê me bi hev re civîn çêkir. Li ser wî esasê axaftinên me, Enstituya Kurdî ya Brukselê ciyekî arÅŸîf tê de were berhevkirin li navenda Tbilisê stand û hê jî dimîne. Eger derfet ketin destê me, ew derfet jî xuya ne, ew proje bi cî dibe.

Mirina Çerkezê ReÅŸ, ji niÅŸke ve û zû bû. Hê xort bû, gelek tiÅŸtên wî hebûn ku pêÅŸkêÅŸî gelê xwe bike. Di warê nivîsê de gelek planên xwe ji me re behs dikir. Lê her wiha bi hêviya rojekê bû ku di nava gelê xwe de li ser gelek mijaran biaxive. Lê mîna her ronakbîrê kurd derd û kul û derfet nebûn. Ev jî dibine sedema pêlnehatina gelek tiÅŸtan.
Ronakbîrên kurd sêwî ne. Heta niha ne gel û ne jî rayedarên me bi awayekî durust destê alkîrariyê daye ronakbîrên xwe. Ev jî ciyê xemê ye.
Bila serê malbata Çerkez ReÅŸ û gelê kurd sax be !

kib@skynet.be