Medenî Ferho 

Bed-ayînî, mîrateya xerab e û li bejna bazarbazên TRT 6 tê. Ev mîrateya bedcanî ye û navê wê vîrûsê dewÅŸirmetiyê ye.

Ji bo kurdekî, bikaranîna van gotinan heqaret e. Lê gelek kes li bejna xwe tînin û wekî “tat” digerin. Rejîma nijadperestiya tirk jî, li ser vê bextreÅŸiyê hatiye sazkarkirin. DabaÅŸa me jî “askarî tar” e û dewÅŸirmetiya kurdên entelektuel e.

Ji sernavê nivîsa min jî tê fêmkirin ku mijara me Îsmaîl, nam-i deger Åživan Perwer e. Hemwelatiyê min e, ji eÅŸira Delmemika, gundê Kefirzê ye. DewÅŸirmetiya wî, ne nû ye û eger bêje na, em ê li kolanên paytexta YE Brukselê, neynika dara malbatê vekin. Ji ber ku “durcî-dur/qotiya dir/ a rastiyan”, li Brukselê ye. Ev yek.

Ya duyemîn: Mîna gelek rewÅŸenbîr, serokê partiyan, hunermendan, li ser daxwaza wî. min jî, li ser hunera Åživan Perwer nivîsek nivîsî. Berî demeke dirêj bû û gotin ‘wê pirtûkek li ser Åživan Perwer were çapkirin.’ Ez ne ÅŸaÅŸ bim, Mehmet AktaÅŸ jî, redaksiyona wê pirtûkê kir. Pirtûk derket derneket nizanim. PiÅŸtre min dît ku giraniya nivîsa min, ji kiloyên bed-ayînî Åživan Perwer girantir in. Rojek ji rojan, wî bedcanî, li mala min, li ser sifra min, gotinek bikaranî. Hingî jî, min got, “gotinên te ji kîloyên bedena te girantir in.” Ligel min, ew neciwanmêr hingî, sax di gorê de hate veÅŸartin, yanî mir. Ez vê nivîsê li ser mirovê ku ligel min mirî ye dinivîsim.

Ya sêyemîn, dema ku Îsmaîl, nam-i deger Åživan Perwer li Almanya, Wezîrê Karên Kulturê yên AKP’ê Ertugrul Guney ziyaret kir û li ser dika salonê, sembola faÅŸîzma tirkîtiya li ser bingeha dewÅŸirmetiyê hatiye avakirin; strana “memleketîm” got. Hingî bi gewdê xwe re serê xwe jî binerd kir û xwe bi destê xwe veÅŸart. Lê quleke henasê mabû. Îsmaîl nam-i deger Åživan Perwer, ku notayên muzîkê, her dem di rengê pereyan de dibîne, herî dawî, li Almanya alîkarê serokwezîrê Tirkiyeyê Bulent Arinç ziyaret kir û mêjiyê xwe yê spî, bedena xwe ya zer û lingê xwe yê reÅŸ, zimanê xwe, ku li gorî pereyan di ÅŸikefta devê xwe de dilivîne û rondikên xwe yên aÅŸûfteyî ku bi canbazî ji kanikên çavên xwe dibarîne, bi giÅŸtî kirin mazatê. Îsmaîl, nam-i deger Åživan Perwer. Ew qulika henasê ku di gora xwe de hiÅŸtibû jî asê kir. Di dema ku nexÅŸeya Kurdistanê, bi nîÅŸaniyên gorên komî, hatiye xemilandin û yek bi yek termên kurdan derdikevine holê; di hefteya roja reÅŸ, yan jî roja qirkirina kurdan, 15’ê Sibatê de, îÅŸareta serketinê “V”iktoria, bi îÅŸareta faÅŸîzma tirkîtiya “Çêlîkên Dêlegûra Asêna” re kire yek. Li gorî agahiyan, hevpeyvina Åživan Perwer jî, wê di 15’ê Sibatê de, di kemîn û davika “rewÅŸenbîrên ketî û “bed-ayînî xerab” TRT 6 de bê weÅŸandin. Ya rastî, di dema ku min ev agahî xwendin, gotinên Åživan Perwer ku ji bo Abdullah Ocalan wekî “methiyê” rêz dikirin, hatin bîra min. Guman dikim ku ew gotinên “methiye” wê ji bo wî, bibin dilojarê û weytî reben!...

Her kesê ku, pêvajoyê diÅŸopîne vekirî dibîne ku Îsmaîl nam-i deger Åživan Perwer, di siyasetê de, di naskirina dijmin û lîstikên dagirkeran de, bi pîvana MED’iyan, 300 “gan”î li pey gelê kurd e. Lewma ew nema dikare bibe amûrê “vekirina” AKP’ê. Êdî kurd nema têne lîstikan û bi hestên xwe jî li bûyeran nanêrin. Xala din, Îsmaîl, nam-i deger Åživan Perwer, ew payeya hunermendî kire xelîtka pereyan û avête derya ÅŸikefta Çil Haramiyan.

Tê gotin ku; Îsmaîl nam-i deger Åživan Perwer, bi notayên ku li ser rûdêna “wereq”ên ÅŸîn rêz dike û piÅŸtre bi siyaseta aÅŸûfteyî re mehr dike; li baÅŸûrê Kurdistanê, Dihokê bûye xwediyê qesreke sê qatî; jeepeke bi ÅŸifêr jî li devê derî ye, qerwaÅŸ jî li hundir lotikan didin. Dîsa tê gotin ku, bi heman siyasetê, qesrek bi gul û gulbijêrkên rengîn jî li Almanya Kolnê çêkiriye. Tê zanîn ku ev tev bi saya BaÅŸûr, li ser xwîna ÅŸehîdan pêk hatin. Gelo niha dixwaze ku li Çankaya Enqereyê, yan jî li Tarabya Stenbolê bibe xwedî qesreke din? Gelo ev tiÅŸtikên erzan, wê nebin kefenê payeberziya hunerî ya Åživan Perwer? Guman têde nîn e, ew bû Îsmaîl ibin filankes û “ebro di hino.” (gotineke Suryanî ye, kurê filankes yanî.)  Ji ber ku Îsmaîl nam-i deger Åživan Perwer, di wê kêlîka ku li cem Bulent Arinç, rondikên siyasî ku bêhna “banknotan” jê dihat dibarandin; malbatên windahiyên ku termê zarokên wan di gorên komî de derdiketin, rondikên dilê daxdayî dibarandin. Axîna wan dayikên ku 30 sal in bi hesreta hestiyên tirnalên malê, xort û xezalên çavxezalî ne, ji kesî re namîne.
Ev mîrateya ku bi Mehmed Uzun dest pê kir, bi Firat Cewerî dewam kir, bi Murat Batgî hate ÅŸopandin, di vê pêvajoya girîng û dîrokî de bû sêdara Îsmaîlê bi esl û neslê xwe, (bi binyata xwe) Kefirzî. Îcar, Îsmaîl nam-i deger Åživan Perwer, li pêÅŸberî “efendi”yê xwe yê nû, Bulent Arinç hêviyên pêkanîna “orkestreya senfonîk” bi devekî xwar û zimanekî malaqî, lave kir. BalkêÅŸ e, zanista wî têra fêmkirina “araban-kurdî”, yanî “beyatî-araban” nake. Ne dizane “sî koma bemol çi ye, ne dizane, mî kêmî bemol, fa kêmî diyezî çi ye”, wê çawa orkestreya senfonîk sazkar bike? Hostayê devÅŸirmetiya ku sîstema “askarî tar”, afirandine, yanî ji zarokên bi zorê dewÅŸirme dikirin û artêÅŸek bê binyat û bêbav derdixistin holê; ne çûkê davikên Åživan Perwer in. PiÅŸtî ku wî bi destê xwe hevsar kire serê xwe, lixab kire devê xwe; yekê jê peya bibe, yê din jî wê li ser piÅŸta wî siwar bibe û lingên xwe lê bihejînin.
AKP ku, entelektuelên lîberalên tirk demekê xapandin û di encamê de, du-sê ketiyên kurd jî birin cem xwe, tev jî ÅŸemitandin, kirin TAT. Wê Îsmaîl, nam-i deger Åživan Perwer jî, bi heman destîniya bedcaniyê ÅŸah bikin. Ji ber ku riya bad-ayinî, mîrateya “maqberî” ye. Dîroka kurd û Kurdistanê bi mînakên wiha dagirtî ye.
 
medeniferho@hotmailcom 

Ji Azadiya Welat hatiye girtin

***

Nivîsên eleqedar: