Henîfe Hisên

Di van êrişên li Qamişloyê de careke din hat nîşandan ku ji bilî xurtkirina têkoşînê û rexistinkirina civakê rêyeke din tune ye. Têkoşîna me û rêxistinbûyîna me her tiştî diyar dike.   

Ev êrîşên Rejîmê yên li dijî Qamişlo ne tiştekî nû ne. Di rastiya xwe de Rejîm û gelê Kurd ji berê ve ji hev ne rehet in. Dîrokek vê heye û tê zanîn. Zexta Rejîmê li ser Kurdan bi wî rengî ye ku mînakên wê li dinyayê kêm in.

Rejîma Sûrî hertim Kurd red kirine û heta nasnameya xwe jî nedaye wan. Li beramberî vê yekê Kurdan jî tu carî serê xwe netewandiye. Li gorî şert û zirûfên heyî xwedî helwest bûye û hewl daye xwe birêxistin bike. 

Ji bo civaka Rojavayê Kurdistanê hebûna Rêber Apo ya 18 salan li Rojava girîng bû. Bû sedem ku di civakê de guhertinê pêk bîne. Kengî ku derfet çêbû gelê Kurd Şoreşa Rojava pêk anî. Rejîma Sûrî tu caran nekarî vê qebûl bike. Ev jî ji ber karakterê wê yê netewe dewletê ye. Di wexta xwe ya herî tengav de jî mafên gelê Kurd û statuya gelê Kurd qebûl nekir.

Piştî ku Rûsyayê hêzên xwe şandin Sûriyê, Rejîmê hinekî ji hebûna Rûsyayê moral wergirt. Esas, ev jî ne tiştekî rast e. Ev çi dewlet e ku tenê li ser herêmekê otorîteya wê heye, lê belê, li piraniya Sûriyeyê otorîteya wê tune ye. 

Her çiqas hewesa wan weke berê li Sûriyeyê hakim be jî ev ne mumkin e. Ev tenê xewn û xeyalek e. Xwestin xwe biceribînin û li Qamişloyê hêza xwe diyar bikin.  Ketin wê xewn û xeyalê ku bi hêza Rûsyayê careke din Rejîmeke navendî ava bikin. Ev yek ne mumkin e û ji kêmaqiliya wan diqewime. Her wiha Rûsya li hemberî Kurdan çiqasî bi Rejîmê re ye jî, ne diyar e. Rûsya li hemberî Îtilafê ye, ne li hemberî Kurdan e.

Wek çawa ku mirîşka birçî xwe di embara gilgil de dibîne, Rejîma Sûrî jî xewn û xeyalan dibîne. Ji niha û pê ve ne mumkin e ku Rejîm weke berê be. Gelê Kurd gihîştiye astekê û bi berxwedana xwe ev nîşanî dost û dijmin jî da. Ne mumkin e ku Rejîm li hemberî gelê Kurd encamê wergire. Ji vir û şûn ve Rejîm hewl bide ku otorîteya xwe nîşan bide, ew ê neyê qebûlkirin. Êriş hebe, ew ê hîn zêdetir bê bersivandin.    

Di van êrişan de careke din ENKS’ê xayintiya xwe nîşan da. Ev êrişên li dijî gelê Kurd weke êrişên Dîfai Wetenî (Parastina Niştimanî) yên li dijî PYD’ê, bi nav kir. Ev yek nîşan dide ka çiqasî ji kurdîtiyê dûr û heta qirika xwe di nava xayîntiyê de ye.  Ji ber vê jî ne tenê rêxistina TEV-DEM’ê yan jî rêveberiya Rojava, pêwîst e her kesên azadîxwaz ji ENKS’ê bipirsin tu kî yî û tu çima vê xayintiyê dikî? Jixwe di nava gel de weke hêzek xayîn hatiye îlankirin. Divê tu kes silavê jî nede wan û wan ji xwe dûr bixin. Ji ber ku di biryara Komkujiya Şêxmeqsûd û van êrişan de tiliya wan heye. Êdî ew nikarin rûyê xwe veşêrin. Jixwe, ENKS jî nemaye. Çend kesên ku bi pereyan xwe firotine, dixwazin astengiyê derxin. Tu îrade û hêza wan tune ye. Eger kêmek mirovahî û kurdîtî di wan de hebe, bila hema ne rojeke dereng, îro ji koalîsyona îtîlafê derkevin. Cihê xwe ne li cem hêzên ku biryara  komkujiya Kurdan didin bigirin, werin li cem gelê Kurd cih bigirin.

Tu hêviya Kurdan ji Koalîsyonê (Itîlafê) jî tune ye. Çavên gelê Kurd ne li Koalîsyonê û Cenevre ne. Durûtiyeke çawa dikin, xuya dibe. Riya yekane ya çareseriyê xurtkirina têkoşînê û rêxistinbûna xwe ye.  Tu çiqasî xwedî hêz bî, ewqasî tu dikarî encamê bigirî. Ya pêwist ew e ku mirov karibe bi aqilane hêza xwe bi kar bîne!

25.04.2016, Yenî Ozgur Polîtîka