Em kujer nas dikin
Can Dundar
Þagirtê/a Refîk Durbaþ “Mamoste, mirin her tim para min e”
Bersiva vê pirsê “erê” ye
Carekê li dîroka me ya qetlîamên girseyî binêrin…
Bi qasî ku hûn dikarin bi paþ ve biçin.
Dêrsimê û Madimakê bînin bîra xwe…
“Yekþema Bixwîn” bifikirin; 16’ ê Adarê, 1’ê Gulanê, 6 û 7’ê Rezberê…
Meletiyê, Çorumê, Mereþê…
Taxa Gaziyê
Umraniyeyê, Bahçelievlerê, Piyangotepeyê…
Sînagogê, Weþanxaneya Zîrveyê…
Bayrampaþayê…
Roboskiyê…
Enqereyê…
***
Em ê êþên xwe nedin ber hev, lê em ê rastiyê jî biqîrin:
Bi dehan salan in ji nav van êrîþan tu li hemberî van kesên ku xwe wekî mexdûr nîþan didin pêk nehatine.
Her tim kesên ku qala kedê, wekheviyê, edaletê û aþtiyê, dikin tên qetilkirin…
Bêguman li qada þer ji her serî mirin pêkhat, PKK’ê gundiyên bêguneh jî kuþtin; lê belê nehatiye dîtin kesekî ku baweriya xwe bi demokrasiyê, azadiyê aniye, bi bombeyê ketibe nav kesên li dijî xwe yên bêguneh û wekî agirberdana otelê, wekî Mereþê û Çorumê bombe teqandibe.
***
Nexwe ne mafê me ye ku em bipirsin:
Kîjan feraset bû a ku Dêrsim û Qilaban bi erdê re kirin yek?
Kê kujerên Bahçelievlerê li kîjan baregehê gîhandin? Teþkîlata Îstixbaratê ev kujer di kîjan karên qirêj de bi kar anîn?
Çima dewlet neçû alîkariya kesên li Madimakê û li qetlîamê temaþe kir?
Çima dosyaya Pirsûsê ji rastê hilanî û pêþî li qetlîama Enqereyê vekir?
Çima bi salan mîlîtanên DAIÞ’ê en destbixwîn perwerde kirin û hewandin, bi çek kirin û dan ser serê xwe?
***
Ger em îro hîn ku bombevan nehatiye dîtin dibêjin “pêçiya dewletê di vî karî de heye” em bi sîcîla dewletê dizanin û lewma bi zanebûn em vê yekê dibêjin..
Ji ber vê, kengê di meþeke aþtiyê de bombeyek biteqe, kengê canekî me yê ku stranên azadiyê dibêje bikujin, kengê bibêjin “kiryarê qetlîamê nediyar e” em wekî þahidên qetlîameke mezin li mêjiyê xwe, li pankarta xwe û li manþeta xwe dinivîsin:
Em kujêr nas dikin.
13.10.2015, Cumhuriyet
Wergera ji tirkî: Sabri OYMAK