H. Kovan Baqî

Ser şerefê re. (terqînî ji binê piyalê hat) Bavê min xwîna şerefê vexwe jî dilê wî rehet nabe.
- Şerefa kê loo?
Piyaleya duyem jî zuwa bû.
- Diya min, diya te û diyên wan, rojekê bi şerefê re li hev e û deh rojan ne li hev. Qûna min zexim e.
Dîmenê bavê min sergêjiyê li min çêdike, ez mecbûrim ku paşê xwe bidim wî.
Qedeha wî hêna li nêvî bû.
- Çi şixulê şerefê li cihê ku zêde behsa wê tê kirin heye hii?
Piyaleya sêyem hat guvaştin.
Şeref, bizmarekî reben e û nikare ji ber meqnetêza zimanê bavê min bifilite. Qurtek li qedeha xwe yî nêvî xist.
- Kuro te ez berî vexwarinê serxweş kirim, fêm nakim bê te çima diyên me anîn vê meyxaneyê.
Piyale çarem pûç kir.
- Bi şev ez dibim birê te, bi roj tu dibî birê min û êvaran ew dibin birayên me, xweh ne tê te.
Qedeh di nava diranên wî de firidî.
- Çiiiiiiiii?
Piyala pêncem alast.
Keko xeman nexwe, min îşev birayek ji bavê xwe re çêkir.