Bersivek ji bo nivîsa hêja Sîdar Jîr
Piþtî nivîs-rexneya min a bi navê “Dosyaya “kovargeriya kurdî” ya Kovara W’yê” ku di Diyarnameyê de weþiya, hêja Sîdar Jîr di Diyarnameyê de bi nivîsekê “Ji Raya Xwendevanên Kurdî Re!..” bersiv daye min..
Eger ku bi kurmancîkî bibêjim, giliyê min kiriye û ez spartime “raya xwendevanên kurdî”; lê mixabin bi devekî ku “agir jê dibare” di þûna ku kil bike “hema hema” kor kiriye!
Bi peyveke gulover û kurmancî, ziravka piþta nivîsê bi “gotinên giran” ava kiriye ku qest “eza min e” û bi raya min (ne bi “raya xwendekaran!”), ev gotin hîç û tu caran li devê Sîdar Jîr nehatine û nayên! Mînak;
“Yanî kî çi bibêje û neheqiyê bike û ya wan ji wan re bimîne jî nabe. Divê em hedê xwe jî bizanin, divê em bizanibin ku gotina me heta ku derê diçe û divê em hesab bikin ku hin kesên ku gotinên me heq nakin jî wê ji bêhna genî ya tiþtên binhiþê me aciz bibin û bi nivîsên gotinên mirov ên nexweþ bi mirov bidin daqurtandin...”
“Ev gotinên wî yên hanê jî hinekî dide der ku mesele çi ye. Yanî dikaribû hinekî dev ji “hertiþtzan”iya xwe berda û lê bifikiriya, ku ew cewher hebûya.”
Qesta Sîdar ji “Ev gotinên wî yên hanê jî hinekî dide der ku mesele çi ye.”, gotinên min ên “herkesî, hinekî jî ji qal û belaya xwe ve-gotiye” û reklama xwe kiriye!” ye, lê “mesele çi ye” negotiye!
Min ev gotin ne ji bo Sîdar û nivîsa wî kir, lê min bi giþtî tiþta derketiye holê rexne kir û hê jî li ser gotina xwe me; “raya xwendevanan” ku hêja Sîdar giliyê min li cem wê dike, bila vegere û dîsa “rewþ”ê bixwîne!
Hêja Sîdar Jîr îdîa dike ku bêhna genî ji “binhiþ”ê min tê û loma jî gotinên min ên nexweþ û “bêhngenî” bi min dide xwarin/daqurtandin. Her wiha îdîa dike ku ez “bêcewher” im û loma jî dersê dide min û min dispêre “raya xwendevanê kurdî”, yanê dibêje; Yeqîn H. nexwînin!?
Peyva dirêj navê, lê hew heyf!..
Erê xwende jî, xwendekar jî hene; xwendekar min jî û Sîdar Jîr jî dixwînin û bêguman têdigihîjin ku rewþ çi ye û ne çi ye jî! Îcar navê ku hêja Sîdar Jîr li ser navê wan bipeyive, bila rewþê ji xwendekaran re bihêle!
Eger neheqiyeke ku qesta takekes dike hebe, eger rasterast zimandirêjiyek ji bo wî/wê hebe maf e ku bersiv û rexneyê, her wiha di wî derbarî de bîr û boçûnên xwe bi gotinên tund be jî derbibe, ev maf e, tiþtekî pirr normal e.
Ango ku min di nivîs-rexneya xwe de rasterast þexs û pênûsa Sîdar Jîr kiribe hedef, ku min gotinên ku nayêne gotin arasteyî cenabê wî kiribin, eger wekî wî gotî, min “heqaret û hertiþtzanî” lê kiribin maf e û ew jî mafdar e ku bibersivîne. Û ku wiha be, stûyê min li ber þûrê Sîdar Jîr jî xwar e!
Lêê..û belê! di mijareke wiha giþtî de, li ser rewþekê, li ser dosyayeke ku di kovarekê de weþiyaye min jî wekî her kesekî maf e ku rabim û tiþtên li gorî min þaþ in, ji aþ û bajar û bi “edeb”rexne bikim, qinyata dilê xwe vebêjim û der bibim; û ev jî nabe “heqaret û hertiþzanî!”
Mijareke din ku Sîdar Jîr bal kiþandiye ser, Kovara “Kevan”ê ye. Kevan di salên 2002 û 2003’an de du mehane 6 hejmar derçûn, û ji bilî me 4 kesan, keda gelek nivîskarên hêja tê de heye!. Wê bala we kiþandibe, ku min yek gotinek tenê jî (ne erênî ne neyinî!), di derbarê “Kevanê” de negotiye û min navê Kevanê jî hilnedaye; hewce nake ku em berê peyvê bidin dereke derekeyî mijarê!
Min di nivîsa xwe de, wekî mentalîte nêzîktêdayîna li “dosya”yekê û edîtoriyek rexne kir û hew! Ev dibe ku ne Kovara W’yê, lê kovar û weþaneke din be. Li vir qest ne kes û nav in; lê nêzîktêdayîn e, nêzîktêdayîn! Û ev tiþta min kirî, bihîstyariyeke û maf e jî, ku ji bo her kesekî derbasbar e!
Wekî gotina dawî; ez ji întibaya xwe têr yeqîn dikim.. û hinekî ji “nêz û hundir” ve Sîdar Jîr dinasim; Sîdar jîr e, hêja ye.. Lê bersiva Sîdar rijî û bêxwê ye, ne li gorî wî ye; wekî “ji derinan tije ye û bi dev û zimanekî ku hêrs jê diçizire” tevgeriyaye; dîsa heyf!..
***
Nûçeya li ser W, nivîsa Yeqîn H., bersiva Sîdar Jîr:
- Sîdar Jîr: JI RAYA XWENDEVANÊN KURDÎ RE!..
- Yeqîn H: Dosyaya “kovargeriya kurdî” ya W’yê
- W li ser kovargeriya kurdî radiweste