gelek kevok firîn

spî spî, ji ezmanê şîn î heşîn

qasidê aştiyê bûn heryek

bi baskên wan ve kurtenameyek,

di nava nikilan de şaxê zeytûnê

firîn ber bi asoyên Rojava

firîn berû hingoriya gerdûne..!

zeytûnek peyda nekirin li ser tingan*

tiyê taseke av, zarokên birçiyê qetek nan

li pêrê zirbajarên ji zû ve hînbûyê gewendîbûnê!

lewitîn hevok jî di devê şerxwêzan de

gotin bi gotin, peyv bi peyv

û roj û şev, û roj û heyv

û qete-bejahî

û zerya

û girav…

di nava çirava şer de malzaroka axê jî

û pê re pê re

ketûber serûserwerûbizav!

ji qirra hezarsale çend kulîlk filitîn?

neperpitî her reng di rengvedanekê de

û sor bi zer neket, zer bi keskiniyê?

spî mir beriya hemû rengan li dû aştiyê

sor û dilêr bûn her reng, her reng wêrek û dilsoz

me egît hene Yilmazê min, ji çiyayên pîroz

yek bi yek awazjen di senfoniya azadiyê!

azadî bi xwîn e, dizanim

lê nizanim kîjan xwedayî got, ‘xwînê birijîne’?

kî nizane bejî tu bibîne: çim’î çiyayan bûn her artêş

her artêş dagirker,

her artêş zinêker,

û nefer bi nefer qirakên mirinê!

bo çi xwîn diçilpe ji teşkên newalan, Yilmazê min?

ji navpolên Cûdî, ji malzaroka Dîcle

nalîna hestiyên rizyayî bibihîze Yilmazê min

berî ku tu nameyekê bidî baskê kevokê

û bibêjî ‘xwînê rawestînin’!

kî  ranewestîne herîkîna xwînê?

Yilmazê min, kî di distên xwînê dadike nanê xwe

û di ber re dibêje ‘noooşîn be…noşîcan be’?

ez gunehkarek im, Yilmazê min.

ez şa’ir; xwestiyê welatekî

lê tu?

tu, Yilmazê min, tu?

Têbinî: Ev helbest wekî bersivandina nameya Yilmaz Erdogan a ku rojnameya Hurriyetê du rojan li ser hev weşand, sala 2006’ê hatiye nivîsîn.