Derheqê rojbûyînan de çîrok û qewimînên cuda ên kurdan hene. Ji sebebên cuda rojên bûyînan li ser dîroka rojên kifþ hatine qeydkirin, mîna sersalê, yekê nîsanê (avrêlê)... Çîroka dîroka rojbûyîna me çar xwiþk û birayan bi seyr, ew qas jî detayek muhîm e ku meriv behsa wê bike!

Dema bavê min diçe ku nasnameyê me derîne, memûr naxvaze navê xwiþk û birayê min ê kurdî binivîse. Li ser vê bavê min pir hêrs dibe, ew û memûr digengêþin. Memûr navê xwiþk û bira, yê rastî ji xwe nanivîse, derdê serê derdan roja rojbûyîna me her çaran jî “12 yê Rezberê” dinivîse!  

Pey re, roja Donzdehê Rezberê her ez aciz dikirim. Bi pey ketibûm rojbûyîna xwe hîn bibim. Min her daîm ji diya xwe dipirsî, rojbûyîna min çi çax e? Digot, salek pîþtî erdheja Licê, havîna ortê yan jî a paþîn bû, roj baþ nayê bîra min. 

Jinek bi bîra zelal rojbûyîna keçika xwe dizanî. Baþ di bîra diya min de mabû, di navbera min û keça wê jinikê de panzdeh roj wext hebûye. Li ser wî hesabî, me tespît kir rojbûyîna min roja panzdehê meha heþtan e.

Êdî min bi kêfxweþî rojbûyîna xwe bi bîr dianîn. Xem û hêrsa min a li hemberî tewrên memûr dibû sebeb ez pirtir li rojbûyînê hesas bim. Wisa ku derketin û deng lêkirina Efsûnayê, ya li dil û rihê min û pê re jî hatina wê, bo min, wekî qewimînek rojbûyînê bû! Êdî rojbûyînên min bûbûn didu. Ew rojbûyînek wisa bû ku bi stranbêjiya xwe a salan, heya qatê þevan min têra dilê xwe pîroz dikir, bi dengekî hîsa azadiyê bi min re çêdikir, bi sewt û serbestî. Hîsek wisa dihat min, wekî min ew memûr, bi deng û helbestên xwe, têra xwe þermezar kiribe! Êdî bi helbest û bi stranê, min bi serbestî û bi xweþî deng li hewla bavê xwe, û li navên xwiþk û birayên xwe ên kurdî dikir.

Þop û kêliyên cuda pirî caran tên û amade dimînin meriv wan binivîsîne.