• Nûçe
  • Nûçeyên Çandî
  • Serbest
  • Hevpeyvîn
  • Berhem
  • Çapemenî
  • Spor
  • Dinya
  • Ên Din
    • Aborî
    • Portreya Mehê
    • Nivîsênkarên Mêvan
    • Foto-Nûçe
    • Xêz
    • Tenduristî
    • Klîba Hefteyê
    • NÎQAÞ
    • Ji Çapemeniya Dinyayê
    • E-pirtuk
    • Covit-19
    • 2019: Hilbijartina Herêmî
    • 2018-06-24: Hilbijartina Giþtî û Serokomarî
    • 2014: Hilbijartina Herêmî
    • 2015-sermawez-pusper: Dîsa Hilbijartina Giþtî
    • 2011, Hilbijartin
    • 2010, REFERANDÛM
    • 2009, Hilbijartina Herêmî
    • EURO 2016
    • EURO 2020
    • Kûpaya Cîhanê 2010
    • Kûpaya Cîhanê 2014
    • Kûpaya Cîhanê 2018
    • Kûpaya Cîhanê 2022
  • Rûpela Pêþî
  • Qunciknivîskar
  • Rifat Arya/ Mesîla Dil
Rifat Arya/ Mesîla Dil

Rifat Arya/ Mesîla Dil

rarya-@hotmail.com

  rifat.duman.3

Peyayê Enîbilind

Dîrok : 10 09 2022

Mêranî li tu kesekî nayê, bi qasî ku li wî tê,

Camêrî bi tu kesekî nakeve, bi qasî ku bi wî dikeve…

Navekî giran e Yilmaz Güney; li ser textê camêriyê, mêrxasiyê, yê wijdan û xîretê payedar e ew.  Ji nava rûpelên çîrok û destanên xelkê xwe bazdaye, hatiye di roja me de derketiye. Seyîdxanê Kerr e, Emê Gozê ye, Filêtê Quto ye ew, ku tu car heyfa xwe bi neyarê xwe nayne. Yilmaz hêrsa nava kurda ye, hêrseke wisa ku di zikê xwediyê xwe de nahemile û dipijiqe ser çavê neyarê xwe.  Çewtî û xwariyê di xwe re derbaz nake, li hafa neheqiyê serê xwe hiþk hil dibire, zû xwîn davêje ser spîka çavên wî…ne wekî wanên ku xwe nebihîstî dikin li ya xerab, jê arxayîn dibin û xwe li bersivê giran dikin, ‘eyan û beyan e bersiva wî, bi bayê birûskê tê kifþê…Kumê bêxîretiyê, zinhar, nakiþîne serê xwe, tê de nasitire.

Ew jî rêwiyek bû li vê dinê, lê ne ji wan rêwiyên ku didine ser riyeke bê xîp û kelem, bi aramî lê dikudînin ta ku gihaþtin taliya serî. Rêwiyê riyeke bi çiv û çor, bi qiyame û serniþîv bû Yilmêz, riyeke wisa ku di her çivangeke wê de cinawirekî bi qoç û boç serê xwe lê derdixist. 

Wî carinan hest pê dikirin, wekî ew ne di nava refê xwe de bask li xwe dide, hey bi ser ve dibû, wekî li rex gurên har ên bêbext, li rex cisnê mar aleke ne ji rengê xwîna xwe li ba dike, lê ka ew çi bike, dinya dirêj e û meriv wextekê di hembêza wê de ji xwe re wisa xayîs dikeve.

Te dî, carna li meriv wiha tê, wekî çawa meriv tiþtekî buhagiran ji berîka xwe xistibe, ji niþkê ve meriv lê warqile û li xwe bixurcile, destên xwe sivik li þalê xwe, li ber û pêsîrên xwe bigerîne, ê wî jî wisa lê hat. An tiþtekê ji wî ketibû, an jî ew ji tiþtekê weþiyabû ketibû. Hingê ew ger û meþa dûr û bi azar dest pê kir. 

Çaxa ku tevr û bêr di dêst de, þewqe û þalwar wergirtî, lingê xwe bi miþarên pembo ve ber dide, li xwe dihizirî, destên wî di berîka þalê wî de, di nava Kolanên Yeþîlçama rewneq de, welê bi dilekî tije û daxedar, lê bi mêrane dimeþî (texmîn dibe wekî Elo Dîno, an jî Simkoyê Þikakî wihakî dimeþiyan) li xwe û li cîhê ku jê weþiyayî dihizirî, çaxa ku di qesr û serayên kambaxa Stenbolê de devê xwe dixist nava ber û bistanên zeriyên þox û bedew dîsa hiþê wî ew li cîhine dûr û derez digerand; lê tihniya wî ji tu tiþtekê nediþikest, bextê çê bi tengala wî nediket û ew bi miraz þa nedikir.

Di pey re, radibû xwe li serheda welatê xwe diqewimand, diçû di þevînê de li ser kulavê þivanan çarmêrkî rûdiniþt û bi wan re dikete galegalên li ser mêr û mêrxas, maqûl û giregirên qewmê xwe. Xwe berdide beriyê bi dû re, du çavên wî bûn kamêraya wî, êdî çi didît û çi nedidît. Di xwe de dikewgirî, kezebreþî vedigeriya ji nava miletê xwe. 

Rojekê, heye ku dîsa ji niþkê ve, bi ser rewþ û awayê çarenûsa  xwe ya kambax ve dibe; bîr dibe sietê ku ew yekî ji miletekî ketî, bêmecal û nav û nasname windayî…bê welat û al û ol e.

Dilê wî bêhtir dikute, xwe li karê pêþiya xwe diþidîne. Dixwîne, dinivîse, dihizire, dimeþe, pertav dike…Cinawirekî reþ ê dilreþ, tebayekî ji va yên di fîlmên “cihana navîn” de dikeve devê riya wî. Evê min û te, dûrî seriyan, pirîskên agir ji çavên wî dipekin û hema nemerdî nake, digire berdide nava qafê wî…

Radibin destên wî dixin darê kelemçê, berê wî didine hepisxana nizanim kîjan wilayetê…çawa di kilamekê de, li ser gernasekî ji qewmê wî hatibû gotin… çaxa ku di rojname û televîzyonan de, polîs û cendirmeyan ew kelepçekirî dabûne nava xwe, dilewkandin û dibirin berev dadgehê, xelkê nizanibû çi diqewime, nema ji hev derdixistin ka gelo tiþta dibû bûyerek rastî bû an sehneyekê bû ji fîlmên vî kirdanê mêran?

Piþtî çendîn salên ku bi kafirstanî derbas bûn di zindanên Tirkiyeyê de, Yilmaz bi yarmetiya hin kesan ji zindanê baz da çû giha Parîsê. 

Êdî bê þik, bê guman, bêyî dilek bi xiþûþe bi refê xwe re difiriya, li rex hin payepak û payeberzên miletê xwe, yên wekî Cegerxwîn û Baksî…

Kurd heye gelo, ku nehejiyabe li ber axaftina wî ya Newroza 1984’an. Mêr heye ku wî nas kiribe û xweziya xwe bi wî neanîbe?

Yilmaz Guney layiqî pesnên giran e, hêja ye wekî hetan êvarê em methê wî bikin. Çima ku,

ew ne hema aktorekî sînemê ye ku li ser cawê perdeya wê ji qestî dike kêferat û qaþogiravî dikeve dilqê mêrê çê, mirovê qenc wekî em ji vê hunera wê ho bibin bê “mêrxasî û dexesî” çi reng xislet in û pê re jî “çêyî” çi ye û “xerabî” çi tiþt e. Rola ku Yilmêz pê radibû, jiyana wî ya rastîn bi xwe bû; ew bi xwe nediket dilqê lîstikvanekî, lehengî û lîstikvaniya wî tevî hev mirovekî rast ê rast, ku li derveyî sînemê, di nava civata me de ligel me rûniþtî, tîne kifþê.

Apê me ye Yilmaz Guney, pisxaltiyê me ye, serhonazê kêlindekêþan e, kolosê xwe xwar dike bi sewteke þewat kilamekê dilorîne… 

Axayê ‘eþîrê ye ew,  xortê eþîretê ye, tivinkçiyê bejinzirav e, delalê malê ye, ew ê ku dil berdaye qîza cinaran, gundê hemû pê dizanin lê ji fidê çavên wî tu kesek lê nagire,  hingî kubar û canzirav e xelk tev de xweziya xwe bi evîna wî tîne…

 

 

 

Rifat Arya/ Mesîla Dil

Hemû Nivîsên Rifat Arya/ Mesîla Dil

Hûn dikarin li van jî binêrin

Xelata Erdal Oz didin Murathan Mungan

Xelata Erdal Oz didin Murathan Mungan

27 03 2012

Li Amedê meþa ji bo Cizîrê

Li Amedê meþa ji bo Cizîrê

19 01 2015

Di salvegera komkujiyê de xêzek

Di salvegera komkujiyê de xêzek

03 08 2022

Bi kayyûmê dest danîn ser þaredariyeke din jî

Bi kayyûmê dest danîn ser þaredariyeke...

30 08 2018

Kayûmê bi 2 mîlyonî çêkir niha hat rakirin

Kayûmê bi 2 mîlyonî çêkir niha hat...

19 09 2020

Nûçeyên nû

Carek din Koma Amed û carek din 'Êvar e'

Carek din Koma Amed û carek din 'Êvar e'

05 02 2023

Wêneyê rojê: Li Kobanî berf

Wêneyê rojê: Li Kobanî berf

05 02 2023

Kane hem pihînek li MC da, hem rekor þikand

Kane hem pihînek li MC da, hem rekor þikand

05 02 2023

Otobusa Amedê qulubî: 8 kes mirin

Otobusa Amedê qulubî: 8 kes mirin

05 02 2023

'Hay lo, Dîsa Tevlihev Bû' ji bo alîkariyê tê lîstin

'Hay lo, Dîsa Tevlihev Bû' ji bo alîkariyê tê lîstin

04 02 2023

Nivîsên Nû

Çorê ARDA

Romana nûjen an jî kevneþopîn?

Çorê ARDA

Çorê ARDA

Anatomiya Fermana Dîtiran

Çorê ARDA

Cemîl Andok

Kovarê kirmanckî

Cemîl Andok

Çorê ARDA

KORERÊYA VEBÊJ

Çorê ARDA

Omer Dilsoz

Gelo ev “bêqewlê” li kî derê ye?

Omer Dilsoz

Salname

HERE JOR

Diyarname

  • Derbarê Diyarnameyê de
  • Yên piþtgirî didin Diyarnameyê
  • Agahiyên ji bo nûçeyan
  • Bikaranîna Diyarnameyê
  • Têkilî-Contact-Ýletiþim

Nivîskar

  • Cemil Oguz
  • Helîm YÛSIV
  • Cemîl Andok
  • Çorê ARDA
  • Þêxo Fîlîk
  • Cîhan ROJ
  • Zekî OZMEN
  • Hekîm Sefkan / Tava Heyvê
  • yeqîn h.
  • Kazim Polat
  • Welat Dilken
  • Rifat Arya/ Mesîla Dil
  • Mîrza Ronî
  • Bedran DERE
  • Omer Dilsoz
  • Krîstîn Ozbey
  • Dilþêr Bêwar
  • Arjen Arî / Agirdank

Beþ

    • Nûçe
    • Nûçeyên Çandî
    • Serbest
    • Hevpeyvîn
    • Berhem
    • Çapemenî
    • Spor
    • Dinya
    • Aborî
    • Foto-Nûçe
    • Xêz
    • Nivîsênkarên Mêvan

 

    • Xêz
    • Tenduristî
    • Klîba Hefteyê
    • NÎQAÞ
    • Ji Çapemeniya Dinyayê
    • E-pirtuk
    • Covit-19
    • 2019: Hilbijartina Herêmî
    • 2014: Hilbijartina Herêmî
    • 2015-sermawez-pusper: Dîsa Hilbijartina Giþtî
    • 2011, Hilbijartin
    • 2018-06-24: Hilbijartina Giþtî û Serokomarî
  • Facebook
  • Twitter
  • RSS

Copyright © 2005-2023 Diyarname