Ez ê di vê nivîsê de li dû bayê zozanan biçim û li dev gerên şîn, li rex coya avên kanî û ber keviyên befrê deynim û keprokekê ji xwe re çêkim.

Ji bo tu bişêy keprekê çêkî, ji te re çend dar û ber, çend tevş û telaş hebin bes e, lê ev keproka me dê ji şaxên beranan be, heke na, çênabe. An şaxên beranan an jî bimîne ber gijlok û baranan. 

Îja em bên ser esasê pirsa xwe.

Tê zanîn heçî em kurd in, em civateke berbelav in û hindî çand û şêwazê jiyana me pir bi çilq û ta jê çûne û berbelave bûye. 

Em kêm xwe dinasin heta em ev nifşê nû, gelek kêmtir xwe nas dikin. Yên berê, bi awayekî zanayî nebe jî, bi awayekî xweristî civak û dab û teqalîdên wê heta astekê nas dikir. Lê em ji wê jî bêpar in.

Niha ez radibim, her tiştî ji nû ve nas dikim. Ji nû ve şîrove dikim û dixwazim xwe têbigihînim ka çi çi ye. 

Kepir, cure avahiyên herî kevnar ên mirovan bûne. Piştî mirov, li ser rûyê erdê belav bûne, berî xaniyan ewilê kepir çêkirine û tê de hêwirîne. Em dizanin ka kepirk çi ye lê kepirka/keproka ji şaxên beranan li me dibe pirseke ecêb?

Gelo çawa ji şaxên beranan keprok tên çêkirin?

Erê, di efsaneyên de hatiye ku ji şax û diranên filan, ji parsûyên hêştiran keprok bêne çêkirin, lê şaxên beranan?

Ma şaxên van beranan çend mezin bûne? An nexwe ew şax, tenê wekî sembola êlê, li ber keprokê re kîp dikirin û xurtaniyan xwe pê nîşa didan?

Mirov dişêt çend pirsên wisa bike û bixwaze meseleyê zelal bike.

Beran, di hemû têgihîştin, mîtolojî, efsane û bîreweriyan de sembola serkêşiyê ye. Beran, serkêşî û zîrektiyê tîne ser ziman. Ew keproka şaxê beranan berve kiribe, tê wê maneyê ku xwedanê wê yekî pêşhatî ye, giregir e. 

Da biçîne zozanan dilo yemana Xwedê

Keprokan çêken ho yeman ho yeman

Ji şaxêt beranan dilo yemana Xwedê

Qifla ser memikan ho yeman ho yeman

Veken bi didanan dilo yemana Xwedê  

Wekî di benda stranê de jî hatî, stranbêjê me yê dilter û xwîngerm dixwaze li ber keproka xwe şaxên beranan daçikilîne û belkî jî dixwaze bibêje; li keprokê em tovê beranan bireşînin piştî me qufil bi didanan vekir.. Yanî xuya ye, daxwaza zarokê kurîn dike da ku hukmê wî li darê dinyayê bigerîne.

Welhasil, miletên wekî me ku bo pawanê nivîsê gîro bûne û dereng mane, her tiştê xwe li paşstûya strana reben bar kirine û hemû şifre û kodên jiyana me ya arkeîk div an gotinên pişt stranan de, miraz û meqsedên wan ên veşarî û nixaftî de çal kiriye.

Ji bo em ji wê çalê qurtek ava heyatê bihilînin divê em jî kêmî kêm qasî wan zîrek û desthel bin.

De ka em bi benda dî ya stranê xatira xwe bixwazin:

Da biçîne kêriyan dilo yemana Xwedê

Keprokan çêken ho yeman ho yeman

Ji şaxêt nêrîyan dilo yemana Xwedê

Qifla ser memikan ho yeman ho yeman

Veken bi tilîyan dilo yemana Xwedê  

Heta nivîseke dîtir

Dilxweş bin hê çêtir