Belê mesele ev e, roja 17.12.2020'an rêberekî kurd ku çavkaniyê nehişt ez nav eşkere bikim çûye Çînê. Li gor çavkaniyê rêveberên Çînê bi dilgermî pêşwazî lê kirine. Û gelek meraq kirine ku rêberekî kurd di vê demê de dê çima were Çînê û bixwaze bi rayedarên payebilind re hevdîtinan pêk bîne.

Piştî vexwarina çayeke bi isûlê Rojhilata Dûr, Serokê Çînê  bi xwe nekariye û jê pirsî ye:

- Qisûrê efû, li gor isûlê we kurdan mirov ji mêvanê xwe re nabêje "tu çima hatî?" lê bi rastî min nikarî xwe raginim: Tu çima hatî? Xêr e? Em dikarin bo te çi bikin?

Rêberê kurd bişiriye, qurtek din ji çaya xwe ber bi qirika xwe de ber daye xwarê û gotiye:

- Me bihîstiye we roketek şandiye hîvê û roket vegeriya ye.

- Belê rast e.

- Me bihîstiye ji hîvê ax û kevir dane hev û anîne.

- Belê, ew jî rast e.

Rêberê kurd sekiniye, tam di wê kêliyê de ketiye nava diduliyê, nizaniye bêje yan na, dîsa jî fikiriye, "Ez ji bo vê ew qas rê hatim, ez nebêjim dê eyb be" û gotiye:

- Wekî hûn jî dizanin kulmek axa me ya azad tune ye. Her kulmek di bin lingên hinên din de ye. Rêveberên me hatin ba hev, gotin em te bişînin Çînê bila wê axê û wan keviran bidin me.

Rêveberên Çînê şaş bûne. Yekî gotiye:

- Ma hûnê pê çi bikin?

- Ji ber kulmek axa me ya azad jî nîn e, em wê bibin bixin nava axa xwe belkî ew li nav axa me şîn bibe.

Rêveberên Çînê hê zêdetir şaş bûne. Paşê pirsîne:

- Hûn dizanin me ev ax ji hîvê çima aniye?

- Belê, em dizanin. Hûn dixwazin li ser wê axê û ew kevirên we anîne lêkolînê bikin.

- Belê rast e.

- Ê? Hûnê bidin me?

- Na.

Rêberê kurd hinek mirûz tirş bûye, lê deng nekiriye. Rêberên Çînê domandine:

- Bawer bikin me gelek dixwest wê axê bidin we, lê yek: Em wê bidin we hûne wê jî biavêjin bin lingên hinan. Binêrin li parçeyek 30 sal in reveberiya we heye we hê nikariye aboriya xwe bikin yek. Li parçeyên din jî hûn li hev nakin. Çapemeniya we her yek aîdê parçeyek e û her yek ji aliyek ve agirê pevçûna navbera we de gur dike. Ya diduyan, herin xwedî li axa xwe derên. Çawa ku diya kesî ji mirov re nabe dê, axa kesek din jî ji mirov re nabe war. Ya sisêyan jî bi me ve eleqedar e: Gelek pêdiviya me bi vê axê heye. Em serî de bêjin, dîsa, yek, emê li ser lêkolînê bikin. Didu di encamê de ew ax li axa me bê, emê bireşînin nava axa xwe û emê axa xwe geş bikin. Sisê ger ev ax û kevirên hîvê li me bên, emê herin hinên din jî bînin û çar: Ger em bikaribin belkî em hin nifûsa xwe bişînin hîvê û li wir jî Çînek ava bikin.

Ji bo oxirkirinê Rêveberên Çînê heta ber derî ligel rêberê kurd meşiyane, ew bi rê kirin û berî rêkirinê gotine: 

- Hêja, li dinyayê gelek xelk hene rojê du danan nan dixwin, hin sê danan, lê di kurdî de navê pênc danan hene:Xurînî, taştê, navroj, şîv û paşîv. Ger hûn şîretek ji birê xwe dixwazin em ji we re bêjin: Hindik nan bixwin, zêde bixebitin. Dîsa wekî pêşiyên we gotiye: 'Nanê eyroy verde siba, karê eyroy meverde siba.'

Rêberê kurd vegeriya ye welat, rêberên din bi meraq li dor kom bûne:

- Te çi kir?

- Min tiştek nekir. Ax nedan lê gotin, axa we bi bereket e, wê axê biajon. Rabin, serê sibê zû em diçin cotê diajon.

***

Nûçeya Eleqedar:

- Ji hîvê kevir û ax anîn dinyayê