Va merdimêke bîbî, keynaynek cê bîbî. Xeynî keyna herêke û delikêkey cê bîbî. Merdim feqîr bî, bi zor debarey xo kerdêne. Keyna bîbî pîle, ga bido mêrdî û qalinê cay bigîro. Verî ke keyna bido diay kerdî va, "Ya rebî, erê, tenî keynaykey mi esta. Wereka eno her û ene delikey mi zî keyna bayne, mi ê zî bidayne mêrdî û mi qalin bigirotêne."
Dimay ene diay ra, Homay verê xo da ê, diay cê qebûl kerdî û her zî, delike zî kerde keyna.
Mêrikî vernî de keynay xo da mêrdî, dimara her, dimara jî delike. Serê dayişê înan ra dem derbas bî, rocêke merdimê ma va "Erê mi keynay xo day, la ez hetê înan de nêşiya, ka ez şorî, se kenê, çawey derbas beno..."
Wişt we, şî kê keynanê xo. Şî kê înan ra joy, silam û kelam, merdimî zamay xo ra pers kerd:
- Zama, seyîn şino? Keynay mi hetê to kena, hurmet dana to yan nê? Miyanê şima seyîn o?
Zamay va:
- Wele ez seyîn vacî, keynay to serê sibay ra heta şande nê humînî, nê gumînî ciyayo. Ti vatiş jî tera vacê, ti perodê jî hema ewca vindertiya.
Merdimî, yanê babê keyna va: "Homa hetê şima bikero. Sebir bike, ez hêvî homay ra kena go heyatê şima tewr baş bo."
Babê keynan ewca ra wişt we şî kê zamayke xo bîn î. Ê ra zî persa:
- Zama, seyîn şino, şima sekenê?
Zama zehf bîbî pir, hema vat:
- Wele ez çi vacî, homa to razî... Keynay to ana hêrsbîyayîya, ana hêrsbîyayîya ma nêşkenê çîke tera vacê. Ma baş zî vacê, xirab zî vacê hema zey delikan perena merdimî.
Babî fam kerd a jî delikey cêbiya ke Homay kerdebî keyna û vat:
- Ez hêvî kena go başebo û heyatê şima baş bo.
Babî wişt we û şî kê zamay bînî. Zamay hurmetêke pîl da xezûrê xo. Keynay cê cirê nan ard. Dima ke xeberdan dest pa kerd, babî zamay ra pers kerd:
- Seyîn şino, şima bi jonînan kenê ya nê?
Zamay vat:
- Homa to ra zî, pîrekey mi ra zî razî bo. Wele keynay to ana merdim a, ana baş a eynî ti vanê melayket a.
Babî zana ke a keynay ê ya raste bî.
Û babî wişt we geyra a kê xo.
***
Not: Ene hîkaye jo hîkay tûtîtî min bî. Extiyaran vatêne. Merdim eşkeno zey tehlîlê karakterê merdiman bawno mesela ra.